Neem het niet !

Dat is de vrije vertaling van Time for Outrage, een werk dat Marco Pütz in 2014-15 componeerde in opdracht van de Luxembourg Military Band. Op verzoek van het GFO herschreef hij het werk voor fanfare, een uitdagende klus. Daarmee is de eerste compositie die het GFO gaat uitvoeren op het WMC gereed. “Time for Outrage is te zien als een persoonlijk protest tegen de huidige wantoestanden in de wereld.”

De titel van het werk ontleende Marco Pütz aan een essay van de Franse diplomaat Stéphane Hessel, getiteld ‘Indignez-vous !’ Die laatste stelt daarin kort gezegd: voel je je als mens verontwaardigd over zaken, dan mag je die niet tolereren. Je móet in actie komen. In ‘Time for Outrage’ heeft Pütz zijn moedeloosheid en onbegrip ten aanzien van de huidige wereldwijde crises en ongerechtigheid willen verklanken. “Ik ben me er terdege van bewust dat ik met muziek de crisis niet kan verminderen, laat staan helemaal oplossen. Maar ik heb wel het recht om als burger mijn verontwaardiging kenbaar te maken. En als muzikant doe ik dat in mijn muziek.”

Ongelijke strijd

Pütz realiseert zich dat het een ongelijke strijd is en daarom tracht hij in Time for Outrage, net als in eerder werk, zijn eigen machteloosheid met wat sarcasme te verdoezelen. Dat komt met name naar voren in het derde deel van dit 16 minuten durende werk - Rock the Culprits!: de schuldigen worden niet bestraft maar aan rock blootgesteld. Het eerste deel (Breaking Silence) begint bijna griezelige stil. Die stilte wordt in een breed opgebouwd crescendo en muzikaal hoogtepunt verbroken, om daarna weer tot zwijgen te komen. De verontwaardiging lijkt te verstommen. “In het tweede deel probeer ik de angst en de onrust van mensen weer te geven. Dan volgt een presto deel waarin de schuldigen meedogenloos en zonder ophouden worden voortgedreven tot aan het einde van de compositie”, verklaart Pütz.

Grote voldoening

Componeren is iets wat Pütz graag doet. “Ik beleef veel plezier aan het bedenken van muziek, het werken met (vaak korte) motieven en thema's en - uiteraard - het orkestreren van de muziek.” In eerste instantie had hij zijn twijfels over het maken van een originele fanfareversie. “De instrumentatie van de harmonieversie is zeer complex. Een fanfareorkest heeft minder hoge instrumenten dan een harmonie. Dit ontbreken van houten blaasinstrumenten is een grote uitdaging. Je moet manieren vinden om het fanfareorkest te laten ‘oplichten’, onder meer door het gebruik van allerlei percussie-instrumenten”, zegt Pütz. “De kwaliteit van het GFO heeft me doen besluiten deze uitdaging aan te gaan. Als je werk wordt uitgevoerd op het WMC, betekent voor elke componist altijd een grote voldoening. Dus ik zie erg uit naar dit evenement. Een geweldig orkest, een fantastische dirigent, wat kan een componist nog meer wensen?”

Tekst; Wilma Schreiber